keşfedildim a dostlar!

geçtiğimiz haftalarda yine konuya sıkışmışım, "yahu ne yazsam, yine güncelleyemedik blogu, kimse uğramaz olucak sonunda, in cin top oynar bi yer haline gelecek, korkuyorum" minvalli düşüncelere gark olmuşum. badem'mi yazsam, yoksa siyami'nin capkınlık hikayelerini mi diye ikirciklenirken (o zaman sör mürsel yoktu ortada) masanın üzerindeki telefon acı acı çaldı. aa bir baktım bir ankara numarası, "hayırdır" dedim, ankara'daki arkadasların numarası değil ekrandaki, bilmediğim biri. işkilli bir şekilde açtım, "alo buyrun" diye, "neolitik hanım sen misin? bu sitedeki fotograf siyami değil mi?" diye sormasın mı telefondaki ses? "aha" dedim, "sonunda korktugun başına geldi! keşfedildin!" etrafımdaki hiçkimse bilmiyor blog yazdığımı, aslında zaman zaman söylesem ya, zaten kötü şeyler yazmıyom, dedikodu felan yaptıgım yok, diyorum ama vazgeçiyorum sonra. siyami fotografı koyarak bu meseleye kendi elimle bi son vermiş oldum. arayan ankara'da yasayan ve zaman zaman ziyaretlerine gittiğim arkadaşım idi. internette dolanırken, siyami'nin mutfak rafında, arkasında mavi çaydanlıkla verdiği pozu görünce, "aa bu bizim siyami diy mi ve bizim mutfak?" diye şıppadanak tanımış, yazıları okuyunca da olağan şüpheli olarak beni tespit edivermiş tabiy :) ay fena yakalandım diy mi, diye telefonda geveledim bi şeyler. kapattıktan sonra da suçüstü yakalanmış gibi hissedip huzursuzlandım, mesaj attım hemen, aman aramızda kalsın blog hikayesi diye. o da saolsun kırmadı ricamı. arada bakıyor mu bilmem ama görecek simdi kendisinin ve kedisinin de icinde oldugu yazıyı, selamlar ediyorum efenim burdan, siyami'ye ve ev ahalisine :)

beni kediler yaktı!

bu kedi yüzünden yakalandım ya ben, dedim yazıp durmayayım kedi, medi, fotoğraf da koymayayım, o badem fotografları falan durdukça ofistekilerin de yakalaması an meselesi deyip fotografları cıkardım (linkleri duruyor gerçi), hiç olmazsa sayfayı açar açmaz tanımazlar böylelikle diyerek. neyse efenim aradan bir vakit geçti, kont mürsel hazretleri geldi ve bir kedi yazısı şart oldu. yazdım tabiy ama fotoğrafı daha alta koydum, şöyle bi bakıp gecerler, zaten daha mürsel'i birkaç yakın arkadaş biliyor diye de içimi rahatlattım. akşam evde oturuyorum, "tırt" telefona bir mesaj: "mürsel karabıyık :))" diye. kedileri çok sevdigini bildigim bir arkadaşımdan geliyor. off ya, yine yakalandım işte, yine! dedim, sonra da teslim olmuş bi vaziyette "demek sen de keşfettin" diye cevap verdim. kedileri seven bir arkadaşı göndermiş yazıyı, mörsıl'dan haberi de olunca yine şıp diye yakalandım. ona da aman dedim diger arkadaslara söyleme olur mu? tamam dedi gülerek... simdilik neolitik hanım'ın kim oldugunu bilen iki arkadasım var, internet küçük, daha kimlere nasıl yakalanıcam aceba? hayır mürsel'den izimi bulan arkadaşımın da uyardığı üzere "vay blogundan benim haberim niye yok" diye fena halde fırca yiyeceğim arkadaşlar da var, onlara yakalanırsam halim nice olur hiç bilmiyorum! oy oyy!