45 dakika

tren tam kalkmaya hazırlanırken, istasyonda mahzun el sallayan annen, baban ve kardeşine buruk gülümserken birden bir anons, "başkent ekspresi yüksek hızlı treni beklediğinden, o tren de geciktiğinden 45 dakika geç hareket edecektir!" haydaa diye trenden inersin, sizinkilere siz beklemeyin gidin sıcakta dersin ama yok, zaten bir işimiz yok, bekleriz nolucak?" allahtan hava çok sıcak değildir, biraz esiyordur vs. banka oturup söylenmeye başlarsın, "olacak şey mi bu canım, 45 dakika, cık cık!" sonra haber gelir, tren genç bir adamın önüne atlayarak intihar etmesi nedeniyle gecikmiştir. senin sabah kalkıp istanbul'a dönmek üzere hazırlandığın saatlerde, başka bir şehirde bir adam hayatına son verme kararıyla evinden çıkmıştır. 45 dakikanın o adamın önünde uzanan sonsuzluk içindeki yeri nedir? hayat bazen gerçekten boktandır.