kırmızı çizmeli kedi


sabah erken kalkardım, hava yağmurluysa acayip sevinirdim! sebep? kırmızı lastik çizmelerimi giyebileceğim, yihhu! orta bire gidiyorum, kırmızı çizmeler yeni alınmış, sümerbank'tan kapüşonlu sarı yağmurluğum da var. yağmura karşı donanımım tam. bir de okula bisikletle gidiyordum o sıralar, yeni ortaokul binası kasabanın biraz dışındaydı ve henüz servis yoktu. lojmandan birkaç çocuk bisikletle gidiyorduk, trafik falan da olmuyordu, minicik kasaba zaten. okula bisikletle gidenler arasında tek kız bendim, diğerleri üst sınıflardan birtakım haylaz oğlanlar, hızlı giderler, yarışırlar, ben onlara bulaşmadan usul usul giderdim.

birkaç yıldır lastik çizmeler moda ya, bu sezon da görmeye başladım, nedense mesafeli bakıyordum, kaba mı görünüyorlardı ne, hem ayaklarım da üşümez miydi lastiklerin içinde? yok üşümüyormuş, kalın çorap giyersen çok da rahat oluyormuş, giyen arkadaşlar öyle diyor. çocukken giydiğimde üşüyor muydu ayaklarım hatırlamıyorum, kırmızı bisikletim ve sarı yağmurluğumu tamamlıyordu işte.

ingilizlerin lastik çizmeye "wellington" dediğini (kısaca "wellies") oralarda yaşayan bir arkadaş sayesinde öğrenmiştim, hani şu koyu yeşil olanlar, kenarlarında tokaları var. bizim kağıt mendile "selpak" deyişimiz gibi çizme de onlar için "wellies". "wellies'imi ayağıma geçireyim de sainsbury'e gidip biraz yaffa cakes alayım" işte size tipik bir ingiliz cümlesi :) bi ara da yaffa cakes'i yazayım, hastasıyım ama buralarda bulunmuyor ühü!

neyse, bu çizmeler dük wellington'un hem savaşta giyeyim hem de akşamları davetlere giderken şık pantolonların altına diye ayakkabıcısına verdiği siparişle ortaya çıkmış. 19. yüzyıldan söz ediyoruz, tabii ilk versiyonları deridenmiş, dük çizmeden memnun kalmış, zarif ingiliz beyleri de beğenince çizmeleri kısa sürede moda olmuş. lastiğin bulunuşundan sonra da hızla yaygınlaşmış, özellikle birinci ve ikinci dünya savaşlarında yağmur çamur cephelerde zor koşullarda savaşan askerler için milyonlarca üretilmiş. ikinci dünya savaşından sonra yalnız erkekler değil kadınlar ve çocuklar arasında da popüler hale gelmiş.

benim kırmızı çizmeden nerelere geldik, uzatmayayım lastik çizme alma niyetim var bu kış, orijinal wellies için anasının nikahı rakamlar gördüm internette, oysa memleketinde 20 - 55 pound arası yahu! artık yerli bi şeylere bakıcaz. bi de şunu okudum erkekler bu lastik çizmelere sinir oluyor (bi de ugg'lar var, bana çok saçma görünüyorlar ama onun da hem seveni hem nefret edeni mevcut), kaba buluyorlarmış, allah için öyle zarif bir halleri yok tabiy ama rahat ve kullanışlılar nabalım...


not: şöyle bi baktım da, moda biloğu olma yolunda hızla ilerliyorum ehehe. bavullar, çizmeler! ayrılmayın yeni sezon renklerini vericem: ekru, deve tüyü, limon sarısı, elektrik mavisi! ha bi de bu sezonda yeni siyah gri diyolar :)

4 yorum:

gülçin dedi ki...

ben de bu sezon niyetliyim neocum bu "yağmur çizmeleri"nden almaya. yerli malı deyince twigy'de var, nine west'te geçen yıl vardı, bu hafta tchibo'da var. sen bir bakalım, hangisi uygun, senin tiyona göre bakarım ben de :)

not: benim de lise sondayken vardı lastik botlarım. pek modaydı, benimkiler beyazdı, içine konçlarla giyerdik, konçların kenarlarını çizmenin kenarından çıkarırdık, benim konçlar da saks mavisiydi, lise formasına uysun diye!

serpil dedi ki...

Neo ben de şurada soldaki çiçekliden istiyorum bak

http://www.cathkidston.co.uk/c-99-wellies.aspx

EKMEKÇİKIZ dedi ki...

Bu hava sistemi böyle devam edecekse, hepimizin birer çift "laylon" çizme edinmesi gerekecek zaten, bu alıştırma iyi oldu.
:))

neo dedi ki...

gülçin,

nursace'de gördüm, biraz pahalıydı ama (yani lastik çime için 89 çok diy mi?) güzeldi, mor olanı özellikle ve wellies tipindeydi. biraz daha bakayım diyorum.

..

serpil,

bak o güzelmiş! aslında ben de şöyle neşeli bi şey olsun diyorum ama kesin alırım giymem. biliyorum kendimi.

...

ekmekçi kız,

lastik çizme bence de şart, keşke erivan'a gitmeden alaydım, orda da ilk iki gün bi yağmur bi yağmur! doğru dürüst fotoğraf çekemedim yahu!