kar ve çikolata

ofiste kar ıssızlığı. karşıda olsaydım kardan çıkamasaydım ben de. ama bi yandan da iyi böyle. semaverde taze çay. yeni ofis kedisi tokmak'ın mırıltıları. bi ara onun hikayesini yazmam lazım. gandhi taktiğiyle kendini nasıl ofise kabul ettirdi, anlatmaya değer. artık bir süre gazete-haber sitesi, twitter okumasam, tartışma programlarını izlemesem. kitaplıkta yine bir ayıklama faaliyetine giriştim, dün bir kısmını sahafa götürdüm, karşılığında iki simenon, bir dürrenmatt aldım. simenonlardan biri tanıdık gelmişti, nitekim evde varmış. battaniye bitirme işi yavaş ilerliyor, bir noktada ipim bitti, yenisi alayım derken vakit geçti. cuma eskişehir'e gidiyorum, karda tren yolculuğu güzel olacak. boğazımda bir tırmalanma hissi. içine zencefil, karanfil, tarçın ve portakal kabuğu koyarak kış çayı yaptım. ilk içişte aromaları yeterince güçlü hissedilmiyor ama biraz bekleyince nefis oluyor. terastaki kuşlar için koyduğum ekmekler azalmış, öğlen yemeğinden artanları ilave etmeli. nestle'nin keyf-i tahıl diye bir içeceği çıkmış, içinde o kadar çok katkı maddesi vs. var ki tırstım ama merak ediyorum (abur cubur araştırmacısı neo'nun dramı :) bi yandan da. birazdan deniycem galiba. tadına bakıyım bi daha içmem, zaten mis gibi çay varken. ne zaman kar yağsa çocukluğumdan bir günü hatırlıyorum, okula gitmemiştim, annem sıkıca giydirmiş, biraz da harçlık vermişti, lojmanların hafif eğimli yolundan aşağıdaki kantine kaya kaya gitmiş, nestle çikolata almıştım, içinden hayvan resimleri çıkıyordu, o gün aldığımdan zebra çıkmıştı, çok sevinmiştim. dönüşte çocuk parkına falan bakmıştım birileri varsa oynarız belki diye. kimse yoktu, sırf çocuk değil hiç yetişkin de yoktu etrafta. kar sessizliğinin içinde, ağzımda çikolatanın tadı, cebimde zebra kartı mutlu mutlu gezinmiştim etrafta. başka bir sürü kar anısı arasından en sık hatırladığım bu nedense. dur ben bi de çikolata bulayım bi yerlerden :)

fotoğraf şurdan