Before Sunrise / Gün Doğmadan Önce - 1995

Amerikalı Jesse ve Fransız Celine, Paris'e giden bir trende tanısır, trendeki kısacık konusmada birbirlerinden etkilenip Viyana'da trenden iner ve bir günlük bir aşk yaşarlar. İki gencin bütün hayatlarını etkileyen bu hikayeyi anlatan Before Sunrise, iflah olmaz bir romantik olarak en sevdigim filmlerden biridir. Bir de dokuz yıl sonra tekrar karşılaşmalarını anlatan Before Sunset var. Onu da severim çok. Aşağıda ilk filmden bölümler var.

BEFORE SUNRISE

Jesse:
Hiç çiftlerin yaşlandıkça birbirlerini duyma yetilerini kaybettiklerini duymuş muydun? ?

Celine:
Hayır.

Jesse:
Erkekler tiz sesleri, kadınlar da pes sesleri duyma yetilerini kaybediyorlarmış.

Celine:
Birbirlerini etkisiz kılıyorlar herhalde.

Jesse:
Herhalde. Doğa, çiftlerin birbirlerini öldürmeden birlikte yaşlanmalarını bu şekilde sağlıyordur.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Jesse:
Çocukluktaki bütün bu tür saçmalıklara rağmen çocukluğu büyülü bir zaman olarak hatırlıyorum. Annemin bana ölümden ilk defa söz ettiği zamanı hatırlıyorum. Büyük büyükannem ölmüştü ve ailecek Florida'ya, onları ziyarete gitmiştik. Ben üç, üç buçuk yaşlarındaydım. Neyse, bahçede oynuyorduk ve kız kardeşim bana bahçe hortumuyla suyu güneşe doğru fışkırtıp gökkuşağı yapmayı öğretmişti. Ben de öyle yapıyordum ve buğunun arkasından büyükannemi görebiliyordum. Oradan gülümseyerek bana bakıyordu. Uzun bir süre orada tutup ona baktım. Sonra hortumun ağzını bıraktım Ve hortumu elimden düşürdüm... ve kayboldu. Ben de içeriye girip bunu bizimkilere söyledim. Beni oturtup, insanlar öldüğünde onları nasıl bir daha göremediğimizi ve benim bunu nasıl hayal ettiğimi uzun uzun anlattılar. Ama ben ne gördüğümü biliyordum. Onu gördüğüm için mutluydum. O zamandan beri hiç öyle bir şey görmedim. Ama, bilmiyorum. Her şeyin ne kadar belirsiz olduğunu anlamamı sağladı. Ölümün bile.

Celine:
Ölüme bu şekilde bakabildiğin için şanslısın.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Celine:
Sanırım burası Viyana.

Jesse:
Evet.

Celine:
Burada iniyorsun, değil mi?

Jesse:
Evet, ne sıkıcı. Keşke daha önce karşılaşsaydık. Seninle konuşmak çok hoşuma gitti.

Celine:
Evet, benim de. Tanıştığımıza çok memnun oldum.

Jesse:
Peki, çılgınca bir fikrim var, ama sana sormazsam bu hayatımın sonuna kadar aklımdan çıkmayacak.

Celine:
Ne?

Jesse:
Seninle konuşmaya devam etmek istiyorum. Durumunu bilemiyorum ama aramızda bağ gibi bir şey hissettim. Tamam mı?

Celine:
Evet. Ben de.

Jesse:
Evet. Harika. O zaman şöyle yapıyoruz. Sen de benimle iniyorsun ve birlikte şehri dolaşıyoruz.

Celine:
Ne?

Jesse:
Hadi, eğlenceli olacak. Hadi.

Celine:
Ne yapacağız?

Jesse:
Bilmiyorum. Tek bildiğim yarın sabah 9:30 uçağına yetişmem gerektiği ve bir otele yetecek paramın olmadığı, ben de dolaşacaktım ve benimle gelseydin çok daha eğlenceli olurdu. Sapık filan çıkarsam, bir sonraki trene binersin. Tamam. Şöyle düşün. 10-20 yıl ileri git, tamam mı?Evlisin. Ama evliliğinin eski heyecanı kalmamış. Kocanı suçlamaya başlıyorsun. Hayatında tanıştığın tüm erkekleri düşünmeye başlıyorsun ve onlardan birini seçseydin ne olurdu diye düşünüyorsun. İşte ben onlardan biriyim. Bunu ne kaçırdığını öğrenmek için bir zaman yolculuğu gibi düşün. Bu kocanın ve senin birşey kaçırıp kaçırmadığınızı öğrenmeniz için büyük bir fırsat olabilir. Ben de en az onun kadar sefilim. Hedefsiz. Sıkıcı. Doğru seçimi yaptın. Mutlusun.

Celine:
Çantamı alayım.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Celine:
Bugün birkaç yıl içinde tepkilerini önceden tahmin ederek veya kendilerine özgü davranışlarından sıkılarak çiftlerin birbirinden nefret etmeye başladığını söylemiştin ya? Galiba benim için tam tersi. Sanırım biri hakkında herşeyi bilirsem tam anlamıyla aşık olabilirim. Saçını nereden ayırdığı... o gün hangi gömleği giyeceği... Belli bir durumda hangi hikayeyi anlatacağı... O zaman gerçekten aşık olduğumu anlayacağıma eminim.