CSI Gümüşsuyu

(Aşağıdaki yazıda kanlı sahneler var, benden söylemesi... ama telaş edilecek bir durum yok, her şey bir yanlış anlamadan ibaretmiş. (Filmin sonunu söyler gibi oldum ama özellikle sahne 1'i okuyup korkmayın istedim. sorumlu blog yayıncılığı işte, naparsın :)


Sahne 1:

Lavabonun kenarında küçük bir göl halinde başlayıp, mutfak zemininde iri damlalar şeklinde sıralanan kan lekeleri, koridordan banyoya doğru devam ediyordu. Kapıdaki küçük kalabalık yedek anahtarla içeri girdiğinde, tezgahın üstündeki kanlı bıçağı, yerdeki izleri görmüş, ne düşüneceklerini ve ne yapacaklarını bilmez bir halde kalakalmışlardı. Evin kedisi Badem her zaman yaptığı gibi, eve yabancı birileri gelince bir köşeye saklanmak yerine karşılarına geçmiş, "ben her şeyi gördüm" der gibi bakıyordu. Kalabalığın içinden genç bir adam, "daha on dakika önce evdeydiler, ben konuştum" deyince yaşlı ev sahibi Ekrem Bey'in yüzündeki endişe koyulaştı. peki ama evdekiler şimdi nerdeydi, başlarına ne gelmişti?

Sahne: 2

Her şey alt kattaki komşunun, o sakin cumartesi sabahı kapıyı çalmasıyla başladı. Kapıyı Belma'nın sevgilisi Engin açmak istemedi, "kesin apartmanla ilgili bir şeydir, Belma baksa daha iyi olur", diye düşünüp seslendi. Mutfakta milföy hamurlarını birbirinden ayırmaya çalışan Belma, yaptığı işi bırakıp kapıyı açtı. Genç adam, aşağıda banyo tavanından su damladığını, banyoda akıtan bir musluk olup olmadığını sordu. Belma banyoyu kontrol etti, görünürde bozuk, akıtan herhangi bir şey yoktu. Dönüp komşuya banyoda her şeyin normal göründüğünü söyledi. O da "peki" diyip, teşekkür ederek aşağıya indi.

Mutfakta işinin başına dönen Belma, milföy hamurlarını bir türlü birbirinden ayırmayı beceremeyince, tezgahtaki en büyük bıçağı eline aldı. Engin de o sırada tıraş olmak üzere banyoya girmişti. Belma bıçağı, buzlukta iyice donup birbirine yapışmış inatçı hamur katlarının arasına sokmaya çalıştı, yok, bir türlü olmuyordu, büyük bir kuvvet uygulayıp ayırmaya çalıştığı hamur bir anda avucundan kaydı ve bıçağın ucu avucuna giriverdi. Her şey çok ani olmuştu, Belma elindeki bıçakla, minik bir şelale gibi avucundan fışkıran kana bakakaldı. Damarlardan biri kesilmiş olmalıydı, sağ eliyle sol bileğini kavrayıp, hızlı bir şekilde banyonun kapısına doğru yöneldi, kan durmadan fışkırmaya, fışkırırken de "hişşş" diye daha önce hiç duymadığı bir ses çıkarmaya devam ediyordu. Engin, "elimi kestim, elimi kestim!" diyen Belma'nın sesini duyup banyonun kapısını açınca, kanı ve Belma'nın rengi giderek solan kaygılı yüzünü gördü. Hemen tuvalet kağıdı rulosunu kapıp kanın aktığı yerin üzerine bastırarak tampon yaptı. Sonra da Belma'nın koltuğunun altına bir kitap koyup, sıkıştırmasını söyledi. Böylece koldaki atardamarda kan akışını yavaşlatabilmeyi umuyordu. "İyi ki şu ilk yardım eğitimini almışım" diye düşünürken, bir yandan da taksi durağını arayıp acil bir araç göndermelerini istedi. Hızlıca aşağı inip, yakınlardaki Taksim İlk Yardım Hastanesi'ne gittiler.

Milföyle başlayan sabah kahvaltısı macerası Belma'nın avucunda dört dikişle sona ermişti. Eve dönerlerken yolda o sabah erkenden Kadıköy'e geçen Neo'yu arayıp, başlarına gelenleri anlattılar. Engin "olur da eve gelirsin, manzarayı görünce sonunda birbirlerini doğradılar diye düşünme diye arıyoruz" dedi. Konuşmanın başında "Belma elini kesti, hastaneden çıktık, endişelenecek bir şey yok" cümlesinden sonra direkt endişelenen Neo, Engin'in kötü esprisini, Belma'nın kahkahalarını duyunca rahatladı.

Sahne: 3

Belma ve Engin yapamadıkları kahvaltıyı, milföy böreksiz tamamlamayı planlarken, asansörden indiklerinde kapıyı ardına kadar açık ve önünde küçük bir kalabalık bekleşirken buldular. Ev sahibi, onun çağırdığı sivil polisler ve aşağıdaki komşu, asansörden çıkan çifti görünce derin bir nefes aldı. Sorular her iki taraftan arka arkaya geldi, "evde neler olmuştu", "peki ya bu kalabalığın evde ne işi vardı?" Olaylar şöyle gelişmişti, alt kattaki komşu Belma'nın evine çıkıp aşağıya indikten kısa bir süre sonra, tavandan akan su artmış, endişe verici bir hal almıştı. "Acaba yukarda biri banyoya mı girdi, söyleyeyim de arızayı bulana kadar su kullanmasınlar" diye düşünerek tekrar yukarı çıkmış, kapıyı çalmış, kimse çıkmayınca "allah allah, daha az önce evdeydiler, musluğu açık unutup mu cıktılar ben bir ev sahibine cıkayım" diye düşünmüş. Üst katta oturan ev sahibine durumu anlatınca, "dur bende yedek anahtar var, girip bakalım, evi su basmasın" diyen Ekrem Bey, genç adamla aşağı inip kapıyı açmış ve o kanlı manzarayla karşılaşmış. Ne yapacağını bilemeyip tanıdığı sivil polislere haber vermiş. Onlar da yakındaymış, hemencecik "cinayet mahalline (!)" intikal etmişler. Belma ile Engin asansörden çıktıklarında da ne yapacaklarına karar veremez bir halde bekleşiyorlarmış. Belma sabah mutfakta bir kaza olduğunu, alelacele hastaneye gittiklerini anlatınca durum açıklığa kavuşmuş. Endişeli kalabalık da bu yanlış anlamadan dolayı özür dileyerek dağılmış.

Son:

Hikayenin diğer ayrıntılarını akşam eve döndüğünde öğrenen Neo, önce, "tüh be, ev ben yokken suç mahalline dönmüş, bütün şenliği kaçırdım" diye düşünüp, sonra da hemen "ne bencilim, kızın eli ne halde, benim üzüldüğüm şeye bak!" diye kendine kızmış. zaten su kaçağı yüzünden dairedeki bütün su tesisatının yenilenmesine karar verilmiş, ev ustalar çıktıktan sonra savaş alanı gibiymiş. arkadaşının yaralı elini ıslatmaması gerektiğinden banyoyu temizleme işi de neo'ya kalmış, oh olsunmuş :)