hatıralar mı, duygular mı?

tıp dizilerinin hastasıyım, dr house olsun, grey's anatomy olsun, private practice, scrubs, ER (gerci o bitti) vs. gerçekte kan görmeye dayanabilir miyim emin degilim ama ekranda birtakım yakışıklı karizmatik adamlar, güzel komik kadınlar önlükleriyle hastalıklardan, ameliyatlardan bahsetmiyorlar mı illa ki izliyorum. geçen private practice'in bir bölümünde enteresan bir vaka vardı: Barbara ağır depresyon geçiren bir genç kız, ilaç, terapi vs. bi şey fayda etmiyor, doktoru bir de elektro şok tedavisi mi denesek diyor vee barbara elektro şoktan yüzünde bir gülümsemeyle çıkıyor. nişanlısı çok seviniyor fakat kız nişanlısını hatırlamıyor! tedavinin yan etkisi olarak sadece nişanlısını ve ilişkilerini hatırlamıyor oluşu tuhaf tabiy, doktorlardan biri kızın nişanlısıyla kötü şeyler yaşadığı için beyninin ona ilişkin hatıraları bloke etmiş olabileceğini düşünüyor ama çocuk o kadar iyi biri ve kızı o kadar çok seviyor ki, bu ihtimali eliyorlar. bir süre sonra doktoru kızın numara yaptığından şüpheleniyor. nitekim biraz sıkıştırınca kız nişanlısından ayrılmak istediğini, ama onun kendisini çok sevdiğini bildiğini, çok iyi biri olduğunu, onu üzmek istemediği için öyle davrandığını anlatıyor. doktorlardan da gerçeği ona söylememelerini rica ediyor. doktorlar da bi dilemma içinde kalakalıyorlar tabiy, söyleseler hastanın talebine uymamış olacaklar, söylemeseler çocuk kendini hatırlatmak için çırpınıp duruyor. neyse efendim, sonunda kadın doktor, kızın nişanlısıyla konuşurken kızın artık onu hatırlamadığını, dolayısıyla kızın onun için bir yabancı olduğunu söylüyor ve şu mealde bir şey söylüyor, "onu sevdiğini söylüyorsun ama hatıralarla duyguların birbirine sarmalanmış şeyler olabileceğini, ayırmanın zor olduğunu unutma, sen hala onu mu, yoksa onunla olan hatıralarını mı seviyorsun?" sonunda çocuk ikna oluyor, orası çok mühim değil de beni esas çarpan şu hatıralar ve duygular kısmı oldu.

dün akşam, evliliği pek iyi gitmeyen bir arkadaşımla buluştuk, birkaç kez ayrılmanın eşiğine geldiler ama hep bi şey durdurdu onları. tesadüfen o da izlemiş diziyi ve o da tam da o bölüme takılmış. belki biz de o yüzden ayrılamıyoruz, geçmişte yaşadığımız güzel şeyler var, onlara takılıp kalıyoruz(m), birbirimizi hala sevdiğimizden değil bir arada kalışımız" gibi bi şeyler söyledi. bu kararı ben veremem tabii ama fikir mantıklı sanki. zamanında güzel hatıralar birikmiş, özellikle ilişkinin zor anlarında yoklanıp, tozları alınıp içimizi rahatlatmış ama yenileri eklenmemiş, hatta giderek tatsız olanların sayısı artmış. hatıraların duygunun yerine geçmesi ihtimali yüksek bu durumda. artık ona olan hislerine değil de hatıralara bağlandığını fark etmek hüzün verici.

"kişisel yılbaşı hazırlıkları şenliklerini" yazıp dururken bu böyle araya girdi ama nabalım, birkaç gündür zihnimi meşgul ediyordu. bugun yeni süsler alayım diyorum, perşembe akşamı da erken bir yılbaşı yemeğine gidicem, ne pişirip götürsem aceba?

*resimdeki unutma beni (forget me not) çiçeği. hatıra felan deyince çağrışım yaptı. pek şirinler.