İngiliz kısa tüy mü, tekir mi?

İngiliz kısa tüy evin içinde sizinle pek muhatap olmaz.
Tekir her an kıçınızın dibinde yatmak ister.
...

İngiliz kısa tüy, mutfakta pişen şeylere nadiren ilgi gösterir, diğer kedigillerin delirdiği tavuk, balık gibi şeylere şöyle bir bakıp yine kendi mamasını yer.
Tekir eve tavuk girdiğini daha market torbaları açılmadan anlar, kokusuyla delirdiğinden bir an önce tavuktan hakkını almadan mutfakta size bi rahat huzur vermez.
...
İngiliz kısa tüy, illa ki sizin içtiğiniz sudan ister, dalgınlıkla çeşmeden koyduğunuz suyu şöyle bi koklayıp, o ciddi suratıyla dönüp “bu ne be?” der gibi bakar.
Tekir, çeşme suyu felan ayırmaz, taze olsun yeter. bazen saksı diplerindeki suları içtiği de olur.
...
İngiliz kısa tüy sevilmek istediğinde ayağınızın dibine yatıp karnını açar, sevdirir sevdirir. Hiç tırmalamaz.
Tekir ancak kafasını, boynunun altını falan sevdirir, öyle sırtını hele ki karnını falan sevmek kamikaze bi davranış olur, elinizde boylu boyunca tırmıklarla kalakalırsınız.

* * * *

Nerden çıktı bu kedi mukayesesi diyeceksiniz, anlatayım: hani birkaç yazı önce bahsetmiştim, “evdeki İngiliz” diyerekten, sizi Mercill (Mörsıl diye okuyunuz lütfen) ile tanıştırmak isterim. Kendisi 2.5 yaşında bir british shorthair, yersiz yurtsuz kalmış bir arkadaş, ilk sahibi almış, sonradan evde istenmemiş, tüy vs. ikinci sahibine “sen buna bi yer bul” diye verilmiş, o da internete ilan vermiş, biz de o vesileyle bulduk. Gümüşsuyu’nun prensesi badem, karşının kedisi de mercill oldu :) ben yıllardır bir kedim olsun adını şu koyucam bu koyucam diye bi sürü isim sayıklardım: fernando (siyah-beyaz olursa), simka, son dönemde sarı olursa behlül olur diye düşünüyordum lakin kısmetimize yavru bir kedi düşmedi. İlk sahipleri zaten bir isim vermişler değiştirmeyelim dedik, bi de komik geliyor evde “möörsııl” diye çığırmak :) sanki malikanede yaşıyoruz anasını satayım, anthony hopkins’e benzeyen bir uşağımız, akşam beşte sütlü çay içmek gibi adetlerimiz var : p

İlk geldiğinde çok çekingen davranıyordu, gitti evin en kuytu köşesine saklandı, sonra sonra evin her yerini kokladı ve giderek alıştı, en son sabahları koridorda depar atmaya bile başladı. Birkac gun mama ve su kabının başında uyudu hep, geldiği yerde az mı besliyorlardı diye şüphelendim, mama kabının elinden alıcaklar sanki, patisini etrafına dolayıp yatıyordu canım yaa. Bıyıkları siyah, patilerinin altı gri, yanakları tombul, pek tatlı bi şey (badem bunları yazdığımı duysa paralar beni, o ayrı.) bir arkadaşımızın yorumuyla arada “mürsel” de diyoruz kendisine, bıyıklarından ilhamla soyadı da karabıyık olsun dedik. Mürsel karabıyık diye yeni kimlik alıcaz :)

badem’in henüz mürsel’den haberi yok, karşılaştıklarında ne olucak bilmiyorum, kesin önce bi temiz döver bence, öyle bi kedi kendisi. Ama sonra bağrına basar diyorum. Bakalım.

not: mukayese yazısına şöyle bir baktım da tekirlerin aleyhine şeyler yazmışım sanki ama yok öyle değil, bu yeni cinsle karşılaşınca şaşırdım biraz. Bütün kedileri bizim badem gibi sanıyordum, ondan öyle şeyettim. Badem de candır, ilk göz ağrısıdır, yeri ayrıdır. Ona yanlış olmaz, endişe buyurmayınız.