gaste maste

- madrid seyahatinden beri günlük gazete okumuyorum, abuk subuk okuduğum köşe yazarlarını da bıraktım. giderken uçakta ne kadar gazete varsa okumuş kendime sonunda bu fenalığı da yapmıştım. sanırım bu bir tür dönüm noktası oldu. şimdi medya haberleri veren sitelere de bakmıyorum, haftasonu bütün gazeteleri alıp ekleriyle hepsini okuyup günümü karartıyordum, onu da yapmıyorum. bir tür haber-detoksunda gibiyim. gündemi uykusuz ve penguen'den takip ediyorum, taksilerde radyoda tesadüfen haberler varsa kulak kabartıyorum, mühim bi şey var mı diye. arkadaşlara söyledim, ilgimi çekebilecek haberleri yolluyorlar bana, "bir yıl boyunca durup bozulmamış hamburger" mesela.. ha bir de zaytung.com var, o da süper, gündemi bir köşesinden illa ki yakalıyorsunuz ("savcısı önce biten taraf kaybedecek" haberi müthişti! ne var bunda, bir sürü insan böyle yaşıyor zaten, gazete, dergi, haber vs. hak getire diyebilirsiniz, ama yok benimki başka bi durum. ilkokuldan beri gazete okurum ben, kahvaltı sofrasında gazete okuma kavgası çıkan bir evde büyüdüm, ablam ve babamla paylaşamazdık gazeteleri (günaydın vardı o zaman, onun eki saklambaç bir de, milliyet'i sevmezdim arka sayfasında spor olurdu, sıkıcı bulurdum, hürriyet illa ki alınırdı), annem kahvaltı masasında okunmasına ifrit olur (yüzünü gazetelere gömmüş üç tane tip, haklı kadın!) bazen elimizden çeker alırdı. üniversitede yazı-çizi işlerini içeren bir bölümde okuyunca, haber hayatımın bir parçası olmakla kalmadı, işim haline de geldi. sonra iş değiştirdim, yine gündemi takip etmem gereken bir iş yapıyorum ama bir sürü e-mail grubuna üye olduğumdan ilgili haberler, metinler geliyor hergün. bütün gasteleri okumak, habire medya haber sitelerine bakmak çok manasız bir işti. bıraktım. en azından şimdilik. geçen sandaletli seyyahın sitesinde de gördüm, o da uçakta bütün gazeteleri "hayattan bıkana kadar okuyup" gazete okumayı bırakmış. yalnız diyilmişim :) baktım çer çöp okumayı bırakınca daha fazla kitap okur oldum, haftasonu her fırsatta elim kitaplara gitti, birini bitirip diğerine başladım. bloglarımla, mizah dergilerimle, arasıra baktığım daily mail'in magazin sayfalarıyla mutlu mesut yaşıyorum bu ara. bir noktada elime yine gazete alacağım tabiy ama bir süre daha böyle gitsin diyorum bakalım...

- haftasonu erden kral'ın vicdan filmini izledim, enteresandı. zeki demirkubuz'u hatırlattı, "3. sayfa" "masumiyet" tadı vardı biraz. "cloverfield" diye tuhaf bir felaket filmi ve de "proposal" diye sandra bullock'lu, nefis alaska manzaralı bir romantik komedi izledim ayrıca. son dönemde izlediğim romantik-komedilerin komedi kısımları nedense pek bir ihmal edilmiş oluyor, bunda da öyleydi. sandra bullock'un en kötü kadın oyuncu dalında altın ahududu aldığı filmi de (all about steve) uçakta izlemiş idim, amerikan haber televizyonculuğuyla dalga geçtiği bölümler dışında epey kötüydü. bu arada kadının birkaç gün sonra da en iyi oyuncu oscarını alması, kaderin cilvesi değildir de nedir a dostlar? bir de oscar laneti diye bir şey varmış, oscar aldıktan sonra genelde evlilikleri, ilişkileri çatırdıyormuş oyuncuların, sandra bullock'un evliği üzerinde de ihanet karabulutları dolaşıyormuş, kate winslet de kocasından ayrılmış zati, bu da oscar laneti yüzünden olmuş. (neo the dedikoducu :)

-kitaplara gelince, talisman'ın sayfasında görüp nicedir kitaplıkta sırasını bekliyen koleksiyoncu'yu okudum, büyücü'nün ve fransız teğmenin kadını romanlarının hastası olmuştum, bu da pek güzel idi. klostrofobik bir kişi olduğumdan kızın kapalı kaldığı odayla ilgili bölümlerin üzerimde güçlü bir etkisi oldu. sonra alışılmışın dışında bir polisiye okudum, romanın kahramanı komşunun köpeğinin katilini bulmaya çalışan asperger sendromlu otistik bir çocuktu, sonra dedim çocuk dedektifli bir alper canıgüz romanı yok muydu? kim önce yazmış diye edebiyat dedektifliğine soyunacaktım haftasonu unuttum, baktım şimdi aynı tarihlerde çıkmış kitaplar, boşuna kıllanmışım.

-perihan mağden'in ali ile ramazan'ını okudum, tahmin edeceğiniz gibi sert bir kitaptı, bana nedense " yok öyle olmamıştır" duygusu verdi, yani bütün o şiddet, cinsellikli kısmı değil de iki aşık arasında yazarın kurguladığı bölümleri inandırıcı bulmadım, ha şart mıdır inandırıcı olması, yoo...

-şimdi füruzan'ın öykülerini okuyorum, 80'lerden kalma "kuşatma" diye eski bir kitap, çok da hoşuma gitti. oldum olası severim zaten füruzan'ı. parasız yatılı'yı yıllar önce okumuş, çok beğenmiştim. kadınların esamesinin okunmadığı mağden'in kitabından sonra kadınları anlatan kadınların olduğu bir kitap iyi geldi.

- bahar geldi gibi oldu, tez vakitte eminönü çiçek, toprak, tohum seferine çıkmak icap eder. balkonlara sardunya lazım, kedilere kedi otu yetiştireyim diyorum, kurusuna bayılıyorlar, tazesini de severler herhalde. aranızda kedi otu yetiştiren var mı evde? ipuçları alsam?