temiz temiz edebiyat

size de fenalık gelmedi mi elif şafak’ın “ah roman yazarken neler çekiyorum, epriyorum, yıpranıyorum, bedenimi ihmal ediyorum hatta yıkanmıyorum” konulu sızlanmalarından? röportajın tamamını okumadım ama şöyle bir bakınca anlaşılıyor, neymiş efendim bu kez futbol fanatiği bir adamı yazıyormuş, sırf o yüzden hayatında ilk kez futbol maçı izlemişmiş (ne büyük fedakarlık!), roman yazarken üç hafta yıkanmayabilirmiş, kocası böyle zamanlarda ona ne kadar anlayışlı davranıyormuş, doğru-dürüst yemek yemiyormuş, her kitap yazımı sürecinde kilo veriyormuş vs vs… bir okur olarak kitabın nasıl yazıldığının bizzat yazar tarafından böyle abuk subuk detaylarla anlatılmasından hoşlanmıyorum. ha yazar nasıl bir ortamda yazmayı seviyor, çalışma masasında neler var, kitaplığındaki kitaplar vs… konulu yazılar her zaman ilginç, okunası ama bu nedir bu böyle her romanda mızıldanmak ama bir yandan da bundan aldığı hazzı gizleyememek! hem o kitap yazıldı, hatırlatmak isterim, yani fanatik bir taraftarın, tuttuğu takımla ve hayatıyla, sevdiği kadınlarla ilişkisini vs nick hornby zamanında yazdı, hatta film de yaptılar sanırım (fever pitch).. neyse ona çok takılmadım, yani artık orijinal bir fikir bulup yazmak pek de mümkün değil, esinlenmeler, yeniden yapımlar, pastiche’ler çağında yaşıyoruz malum… elif şafak da yazsın, tamam bi şey demiyorum ama hobi olarak yazsın :) hem banyo da yapsın arada, hiç gerek yok, pis pis yazılınca daha iyi edebiyat oluyor diye bi şey mi var kuzum!

neolitik

the ayar veren okur