neo gecelerden bildiriyor :)

bu “geceler” lafının hastasıyım. hafta sonları kahvaltıya eşlik etsin diye televizyonda ya eski türk filmi arıyoruz ya da mizah programı niyetine haftanın magazin haberlerinin verildiği programları açıyoruz. Kendilerine özgü bir jargonları, seslendirmede de benzersiz bir üslupları var. “ünlü manken badesu uggsever’e gecelerde rastladık!” şu veya bu mekanda değil de “gecelerde!”  Eğlenceli oluyo ama en fazla yarım saat izleniyor söyliyim.

neyse şunu diyecektim eğer bilog şöhretlerini izleyen bir grup paparazzi olsaydı, dün gece için muhtemelen şöyle bir haber yaparlardı: “neo, ekmekçi kız, elektra ve şule hanımlar gecelerdeydi! bilog camiasının seçkin isimleri :) mekan çıkışında bekleyen gazetecilere “hep beraber çok keyifli bir gece geçirdik, kolay gelsin arkadaşlar” deyip ciplerine bindiler :p

efenim, dün geceki kızlar buluşmasının raportörlüğünü yapmak vazifesi bana düştü. nicedir buluşmaya debelenen bir grup olarak (yazışmaları görseniz, dünyanın etrafını bi kere dolanır herhalde (abartıyı seviyom bazen evet). hep bir niyetlenmeler ama son anda çıkan işler yüzünden bir türlü buluşamamalardan yıldıydık, sonunda bir eksikle (arzucuğumuz gelemedi) toplanmayı başardık. arkadaşlarımdan duyup ne zamandır merak ettiğim Karadeniz yemekleri restoranı Klemuri’de buluşuldu. yemekler lezzetli, porsiyonlar kallavi, sohbet tatlıydı.

oradan da 45’lik denilen yere gittik. ekmekçi kız’ın bir arkadaşı tavsiye etmiş. Adından da anlaşılacağı üzere daha çok eski pop şarkıların (arada yenilerden de çalıyor) çalındığı bir mekan. kapıdan girerken dört korumayı görünce ve de korumalardan birinin o pek havalı kulaklığına ciddi bir ses tonuyla “şahin, dört kişi geliyor” diye içeri haber verdiğini duyunca bi afalladık biz. biraz erken gitmişiz, önce birkaç masa dışında kimse yoktu, duvarlarda eski plaklar, posterler, fonda 70’lerden hareketli şarkılar.

valla biz erken merken demedik, birkaç şarkı sonra havaya girip kah oturduğumuz yere kah ayakta dans etmeye başladık. şimdi dans deyince ayrıntılı anlatmam şart ama bi yandan da görsel malzeme olmadan çok zor iş. barış manço şarkı söylerken şarkıyı adeta canlandırırdı ya, kol düğmeleri derken kolunun yanını gösterir, “nazlı ceylan gibi kaçar” derken elleriyle kaçan ceylan hareketi yapar, “gözyaşı” derken gözlerini işaret eder vs. işte biz de bu üslubu benimseyerek şarkılara eşlik ettik ve acayip eğlendik. zor bir şey tabiy, bi yandan şarkının sözlerini hatırlıyıcan, bi yandan tam o anda söze uygun hareketi bulup yapıcan, koreografi yani bildiğin.. orhan gencebay “alnına dert yazılmış” diyo mesela, hop eller alna gidiyor, “kader mahkumuyum” hop elleri kelepçeli gibi birleştir :) tabiy bazı şarkılar fazla soyut olduğundan (bkz ilhan irem “yarınlar, yarınlar bizim demiştin) epey zorlayıcı olabiliyor eheh. ama bir “ah kalbim / ben senden çok çektim / söyle nedir bu halin/valla sen delisin, delisin” şarkısına biraz anatomi bilen ve o meşhur deli hareketini hatırlayan herkes (bkz yukarıdaki fotoğraf) şahane bir şekilde eşlik edebiliyor.

şu yazıyı yazarken dans sırasında yaptığımız figürleri hatırlayıp sırıtıyorum :) muhtemelen komik görünüyorduk ama olsun, çok eğlenceliydi. çok yaşayın siz kızlar (burada ellerimle kalp işareti yapıyorum ♥ )