"annemin yelkeni olsa, açsa da gelse"

çocukken evde sıkıldığım zamanlarda -ki bu henüz okumayı öğrenmemin öncesi demek oluyor-, annemden resim yapmasını isterdim. aslında evin ressamı babamdı ama gündüzleri işteydi, akşamları da nedense (belki televizyon falan vardı ondan) "baba bana resim yapsana" demek aklıma gelmiyordu. annemin çizgileri pek de iyi degildi (ben de resim yeteneğimi (!) ondan almışım, perspektif anlayışım ilkokul birden beri pek gelişmedi), ama her seferinde ya boya kalemleriyle, onlar yoksa bir tükenmez kalem, çizgili dosya kağıdı bulup bana bi şeyler çizerdi. hep aynı şeyleri çizerdi ama ben yine de isterdim, çiçek çizerdi, 62'den tavşan ve de gagasında mektup taşıyan bir kuş... çiçek, anneannemle kendi çeyizi için işlediği nakışlardaki çiçeklerin aynısı olurdu, tavşan da bildiğimiz tavşan işte, ben en çok gagasında mektup taşıyan kuşu severdim. kuşun kafasını çizerek başlardı, sonra gövdesini, çırpı ayaklarını, gagasını, en sonunda da mektubu yerleştirirdi gagasının arasına.

annem gurbete gelin gitmiş, eskişehir'de evlenir evlenmez artvin'e tayini çıkmış babamın ve "bir evin bir kızı" olan annemin hasret yılları başlamış. o zamanlar (70'lerin başı) eskişehir'den artvin'e çoook uzun saatler süren bir yolculukla varılıyormuş, annem annesini, babasını, evini çok özlermiş. artvin, gölcük, kıbrıs, tekirdağ gibi eskişehir'e hep uzak yerlerde sürerken hayatımız, ablamla ben annemin evine ve şehrine olan hasretini biraz azaltmış olmalıyız ama tümüyle değil. annemin en sevdiği türkünün "yüksek yüksek tepelere" oluşu, o kuşun gagasına illa ki yerleştirdiği mektup, hep o hasret duygusundan diye düşünüyorum şimdi, türkünün en çok "annemin yelkeni olsa açsa da gelse" kısmını yanık yanık söyleyişini net hatırlıyorum. "eskişehir'den yelkenle nasıl gelicek" diye de geçerdi çocuk aklımdan.

haftasonu bir toplantıdaydım, sıkıldığım anlarda önümdeki kağıtlara bi şeyler karalarken baktım, annemin bana çocukken çizdiği kuşu yapıyorum, "nicedir eskişehir'e gidemedim, bayramda giderim" diye düşünüyordum, ordan mı çağrıştı bilmem, önümdeki kağıt, gagasında mektuplar taşıyan kuşlarla doldu. akşam da telefonda "ne zaman geliyosun kızım" diyen anneme "bayramda gelicem" dedim, "bayramda". hem şurda ne kaldı bayrama...

*"yüksek yüksek tepelere", bir trakya türküsü imiş, hikayesini ve sözlerini şu linkte bulabilirsiniz. pek bi acıklı yalnız, söyleyeyim.

http://www.turkudostlari.net/hikaye.asp?turku=1061

** anlattığım kuşu çizmeye çalıştım mouse'la ama epey çirkin oldu, annemin çizdiği bundan güzeldi, haksızlık etmeyeyim şimdi.