neolitik dönemde yılbaşı :)

I.

hatırlayabildiğim ilk yılbaşı kutlamasından aklımda kalanlar, dev bir mabel çikolata, sarı oyuncak kamyon ve babamın portakal kabuğundan yaptığı, etrafa turuncu ışıklar saçan küçük fenerler... herhalde beş yaşında falandım, bahçe içinde iki katlı bir evimiz vardı. evin altında, kasabadaki birkaç banka şubesinden biri faaliyet gösteriyordu. ne zaman eve misafir gelse konu bir noktada, alttaki banka şubesine gelir, kasa tam olarak nereye denk düşüyor, soysak ya biz burayı gibi geyikler dönerdi. taşrada yaşayan, genç memur ailelerin durgun hayatlarına ancak bu tür sohbetler bir nebze heyecan katıyordu sanırım. babam, annem ve bendik o zamanlar, ablam anneannemlerin yanında eskişehir'deydi.

evcilik oynamaya merak salmadan önce kamyonlara, motosikletlere düşkündüm çok.. evimize yakın pasajdaki oyuncakçıda bu tür oyuncaklar beğenir, bir vesile olsun da alınsın diye yılbaşını, bayramları ya da aybaşını beklerdim. e tabii zaman kavramından henuz bihaber bir ufaklık olarak da yılbaşı ne zaman diye sık sık sorarak annemi bezdirirdim.

o yılbaşı sofrada bir de likör vardı diye kalmış aklımda, muz likörüydü, tadına baktım mı, bakmayı çok istedim ama izin vermediler mi hatırlamıyorum. saat on ikiyi geçtikten sonra babam sarı kamyonu vermişti de nasıl sevinmiştim! yılbaşı için alınan çikolatalardan, kuruyemişlerden avcuma doldurup kamyonun kasasına yüklediğimi, o kamyonu halının üzerinde sürdüğümü falan hatırlıyorum. sonra da uyukalmış olmalıyım...

not: yılbaşı serisi devam edecek, çoğu yılbaşını hatırlamıyorum aslında, özel bir şeyler yapmadıklarım silinmiş gitmiş. almanya'da neşeli bir partiyle girdiğim geçen yılı hatırlıyorum da, ondan önceki kalmamış aklımda. lise yıllarından evden gizlice çıkıp buz üstünde kaçamak bira içtiğimiz bir yılbaşı var mesela, üniversite yıllarından bir öfkeyle yüzüklerin porsuk'a atıldığı bir başkası..