Bayramlık bir sentez hikâyesi: Likör takımıyla zemzem bardakları yan yana

Pek sevgili karilerim, bir müddettir sahifemi arzu ettiğim sıklıkta yenilemek konusunda pek muvaffak olamadım. İşler güçler, ramazan derken eylül nasıl geçti anlayamadım. Halbuki yazılacak epeyce mevzu birikti, ekmekçi kız hanımefendi’ye söz verdiğim en sevdiğim aşk romanı, Orhan pamuk’un son romanı hakkında atıp tutma yazıları yanında bir sürü fikir üşüşüp duruyor aklıma ama yazma disiplinini ve konsantrasyonu ara ki bulasın. . neyse, bu da böyle bir dönem demek ki..

Bayram için eskişehir’e geldim dun gece. Bütün gece ışıkları söndürülmeyen vagonda uyumaya calıstım ama nafile, gözümün içine içine giren çiğ ışık yüzünden kendimi bir bekleme odasında gibi hissettim. Sabaha karşı babam istasyonda karşıladı, hava eskisehir’den beklenmeyecek kadar ılıktı.

Ya aslında ben nerde o eski bayramlar, mendil veren nineler, yeni ayakkabısıyla uyuyan çocuklar yazısı yazacaktım :p, yazının ilk cümlesi ona bi girizgahtı ama aldı basını gitti yahu! Neyse, sabah biraz bayram temizliği yapayım dedim, büfedeki nicedir tozu alınmamış eşyaları silerken önce, bir adet zarif sürahi, dört adet büyük, dört adet küçük bardak ve de gül suyu serpme amaçlı tuhaf şişeden müteşekkil pirinç zemzem takımını bir güzel sildim, parlattım. Rahmetli dedemin hac ziyaretinden getirdiği takımı, anneannem mevlitlerde gururla kullanırdı (zengin ailenin gümüş kaşıkları neyse bizim zemzem takımı da o hesap işte). Takımın durduğu tepsiyi de silip yerine yerleştirecektim ki arkada duran likör bardaklarını fark ettim. Zemzem takımı gibi bu likör bardakları da ben kendimi bildim bileli bizim evdeydi ama nicedir görmediğimden varlıklarını unutmuşum. Turuncu-kahverengi arası, minicik ayaklı, 70’lerin havasını taşıyan bardaklar durdukları yerde unutulmuşlar, retro nesnelere dönüşmüşlerdi. Bayramlarda likör ikram edilen bir ev değildi bizimki (galiba yalnızca bi kere ben ilkokula giderken bir bayram annem heves edip nane likörü almıştı) daha cok ziyarete gittiğimiz bazı uzak akraba, tanıdıklarda rastlardım. Bir aile geleneğimiz olmasa da likör bardaklarının hala duruyor olması, daha çok da zemzem takımıyla birlikte duruyor olması (dikkat sentez vurgusu geliyor :) hoşuma gitti. İşte budur dedim (oy oy, ertuğrul özkök’vari bi sonu olucak bu yazının korkarım) zemzem takımıyla likör bardaklarını, doğuyu ve batıyı bir arada barındıran evler var oldukça mahalle baskısıymış, kamplaşmaymış, hepsi vız gelir bize.

iyi bayramlar, sizi misafir odasında seviyorum :)